Okul Öncesi Öğretmenlerinin Bireysel Yenilikçilik Düzeyleri
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.11097208Anahtar Kelimeler:
Bireysel yenilikçilik- okulöncesi öğretmenleriÖz
Okulöncesi öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve bunun öğretmenlerin bazı demografik özelliklerine göre farklılık gösterip göstermediğinin araştırıldığı bu çalışma nicel ve betimsel tarama modelindedir. 2021-2022 Eğitim Öğretim yılında Denizli ilinde okulöncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerden seçkisiz örnekleme yöntemiyle seçilen 300 öğretmene ulaşılarak veri toplama araçları uygulanmış ve 241 öğretmenin cevapları analizlere alınarak aşağıdaki sonuçlara ulaşılmıştır.
Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeyi maddeler bağlamında incelendiğinde, en yüksek düzeyin “Yeni fikirlere açığımdır.” Maddesinde, en düşük düzeyin ise “Belirsizlikler ve çözülmemiş problemler beni güdüler.” maddesinde olduğu görülmüştür. Yenilikçilik düzeyleri alt boyutlar bakımından incelendiğinde, en yüksek düzeyin “Deneyime açıklık” boyutunda olduğu görülürken en düşük düzeyin ise “Risk alma” boyutunda olduğu bulunmuştur. Diğer boyutlar ise yüksek ortalamadan aşağı doğru sırasıyla “Fikir önderliği” ve “Değişime direnç” boyutu olmuştur. Genel ortalamanın ise “İyi” derecesinde olduğu ve genel olarak okulöncesi öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik özelliklerinin ortalamanın üzerinde ve “İyi” derecesindedir.
Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik düzeylerine ilişkin algılarının yaş, ödül ve ceza alma durumlarına göre farklılık göstermediği görülürken cinsiyet, yaş, çalışma grubu, medeni durum, eğitim düzeyi, çalıştığı yaş evresi, yazdığı veya yürüttüğü proje sayısı ile katıldığı hizmetiçi eğitim sayısına göre farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.
Referanslar
Ayhan, A. (1999). Yenilik (Inovasyon). Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Yayını, 5, 1-30.
Beba, A. (2018). Başıma ticat çıkar: Inovasyon ve girişimcilik. İstanbul: İTÜ Yayınları.
Büyükbeşe, T., Direkçi, E.ve Erşahan, B. (2017). Üniversite öğrencilerinin duygusal zekâlarının iletişim becerilerine ve bireysel yenilikçilik seviyelerine etkisi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 221-236.
Çetin, D.ve Bülbül, T. (2017). Okul yöneticilerinin teknostres algıları ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17(3), 1241-1264.
Demirel, Y. ve Seçkin, Z. (2008). Bilgi ve Bilgi Paylaşımının Yenilikçilik Üzerine Etkileri, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 189-202.
Hurt, H. T., Joseph, K. & Cook, C. D. (1977). Scales for the measurement of innovativeness. Human Communication Research, 4(1), 58-65. doi: 10.1111/j.1468-2958.1977.tb00597.
Karasar, N. (2012) Bilimsel araştırma yöntemi: Kavramlar, ilkeler ve teknikler, İstanbul: Nobel Yayıncılık.
Kılıç, H. (2015). İlköğretim branş öğretmenlerinin bireysel yenilikçilik düzeyleri ve yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Yüksek Lisans Tezi. YÖK Tez Merkezi veri tabanından erişildi (Tez No: 384164).
Kılıçer, K. (2011). Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Öğretmen Adaylarının Bireysel Yenilikçilik Profilleri, Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir
Kılıçer, K. ve Odabaşı, H. F. (2010). Bireysel yenilikçilik ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik Çalışması. H. Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi (H. U. Journal of Education), 38(2010), 150-164.
Oktuğ, B. Z., Yıldırım, Ö. ve Seray, M. (2013). Bireycilik/Toplulukçuluk ile bireysel yenilikçilik eğilimi arasındaki ilişkide içsel motivasyonun biçimlendirici rolü. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/download/article-file/113403
Öcal, H. (2018). Üniversite stratejik planlarının inovasyon, kalite, girişimcilik ve toplumsal hizmet değişkenleri açısından incelenmesi ve bir model önerisi (Yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara). Erişim adresi: https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/
Öğüt, A. ve Bülbül, H. (2003). Yenilik yönetiminde zaman boyutu ve zaman temelli rekabet. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(5), 115-136. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/susead/issue/28438/302938
Özdemir, S. (2000). Eğitimde Örgütsel Yenileşme. (5.Baskı) Ankara: Pegem A Yayıncılık
Rogers, M. E. (1995). Diffusion of innovations (Fifth Edition). New York: Free Press.
Şencan, H.(2002), Bilimsel Yazım, İstanbul Üniversitesi, İşletme Fak. Yayınları no:283, s.459)
Tabak, A., Erkuş, A. ve Meydan, C. H. (2010). Denetim odağı ve yenilikçi birey davranışları arasındaki ilişkiler: belirsizliğe tolerans ve risk almanın aracılık etkisi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 159–176
TDK. (2020). Türk Dil Kurumu. güncel Türkçe sözlük içinde. http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS. 5b72dfd0f00174.52242466
Turhan, A. (2009). Kültürün tüketici yenilikçiliği üzerindeki etkisi üzerine bir uygulama. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
Yuan, F.ve Woodman, R. W. (2010). Innovative behaviour in the workplace: the role of performance and ımage outcomes expectations. Academy Of Management Journal.
İndir
Yayınlanmış
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Ulusal Eğitim Toplum ve Dünya Dergisi
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
